de laatste maanden aan de RUG
2024 was mijn allerlaatste jaar aan de RUG, in november ging ik formeel met pensioen. Vanwege gespaarde zg. 50-plus vrije dagen kon ik al op 1 september 2024 stoppen (en alleen tot november nog één dag in de week de timeless zaken afronden) en dus was vrijdag 30 augustus 2024 een geschikte dag voor mijn afscheid.
Ik wilde graag een afscheidscollege houden omdat ik in de bijna 50 jaar aan de RUG getuige ben geweest van een groot aantal veranderingen op het gebied van computers, computergebruik, data e.d. Mijn afscheidscollege kreeg dan ook al snel de titel “Back to the future”.
Omdat er ook een jong publiek aanwezig was (jongere collega’s, maar ook mijn kleinkinderen), leek het me leuk om ook digitaal met het publiek te kunnen communiceren. PollEverywhere was de handigste tools en zo nu en dan kon ik het publiek snel een meerkeuzevraag voorleggen en de resultaten snel via powerpoint laten zien.
Er waren verschillende onderzoeken nodig om tot een volledig plaatje te komen zoals
- overleg met het CIT over wanneer welke computer zijn intrede deed (dank aan Kristien Piersma voor de info en boekwerken)
- doorpluizen van UK-archieven om de informatie over het begin van de informatica-opleiding in Groningen en de aanschaf van de verschillende Cyber computers nog beter in beeld te krijgen
- info via de bouwvereniging Harlingen over de eerste woning van mijn ouders en hoe verwarming en gas daar geregeld was. Van alle woningen, waarin ik heb gewoond, bleek ik zelf al een luchtfoto te hebben die ik mooi in mijn verhaal kon verwerken.
- info via o.a. chatgpt, co-pilot, gemini en perplexity, die ik allemaal dezelfde vraag stelde: “wat zijn de voor- en nadelen van het gebruik van AI en welke gevaren zijn er”.
Op facebook had ik eens een filmpje gezien van een wiskundedocent Matthew Weathers, die in interactie ging met figuren op het scherm, zie bijv. zijn youtube-kanaal. Zoiets wilde ik ook. Daarnaast wilde ik niet alleen de geschiedenis van de computer en de IT beschrijven, maar ook iets melden over AI. Uiteindelijk kwam ik op het idee dat AI mijn presentatie zou overnemen en dat AI zelf iets over AI zou gaan vertellen. Leuk idee, maar nu nog uitwerken…
Mijn AI-equivalent noemde ik ArI (Artificiële Rein Intelligentie, spreek uit Arie) en mijn presentatie zou door ArI gehacked moeten worden waarna ArI de zaak vervolgens zou kunnen overnemen. Voor het hackgedeelte gebruikte ik een schermopname van IntelliJ, waarin ik een simpel java-programmaatje liet afspelen dat kort mijn bibliografie weergaf met wat robotgeluid op de achtergrond.
Van ArI zelf kon ik gebruik maken van een handige tool in powerpoint, waarbij je jezelf als spreker kon opnemen en projecteren in een box voor de slides, tijdens het afspelen van die slides. Zo heb ik tientallen keren mijzelf opgenomen terwijl ik ArI speelde (inclusief de juiste stiltes ertussen, zodat mijn eigen ik tijdens de werkelijke presentatie met ArI in dialoog zou kunnen). De beste opname heb ik vervolgens weer in mijn powerpoint opgenomen waardoor ik bijna zeven minuten niets hoefde te doen. In navolging van de wiskundige Weathers, leek het me leuk dat, nadat ArI mijn presentatie had overgenomen, ikzelf simpelweg de collegezaal zou kunnen verlaten. Natuurlijk met het idee voordat de ArI-opname was afgelopen, weer terug te keren.
De collegezaal, waarin ik mijn afscheidscollege zou geven, had achterin twee nooduitgangen. Het zou dus mooi zijn als ik via zo’n nooduitgang weer stiekem de zaal zou kunnen betreden en de einddialoog met ArI zou kunnen voeren. Dat ging niet helemaal vanzelf.
De nooduitgang is van buiten de zaal alleen met een sleutel te openen. Ik had dus hulp nodig van gebouwenbeheer en medewerker Harry was van harte bereid hieraan mee te werken. De nooddeur was echter in slechte staat en moeilijk open te krijgen, dus eerst is er nog een timmerman geweest om dat te herstellen. Op de dag zelf kreeg ik van de receptie (waarvoor dank: Barbara) een loper mee zodat ik de zaal via de gewone ingang kon verlaten en via de nooduitgang achterin weer kon binnenkomen.
De truc werkte precies zoals ik van te voren bedacht had. Mijn kleinkinderen vroegen zich al af waar opa gebleven was, nadat ik de zaal verlaten had en toen ik achterin weer terugkwam zag ik een publiek dat nog vol aandacht naar ArI aan het luisteren was en verbaasd opkeek, toen ik ineens achterin de zaal weer met ArI in discussie ging.
Missie dus meer dan geslaagd. Ook de afscheidsreceptie daarna was een groot succes met veel lieve en aardige woorden van collega’s en hele geslaagde cadeaus. Dat ik zelf het papiertje met mijn afscheidsspeech even niet terug kon vinden in mijn laptoptas was geen probleem, ik kende de hele speech zo’n beetje uit mijn hoofd en heb, voor zover ik me kan herinneren, ook niemand vergeten te bedanken.
Inclusief nog een afscheidsetentje met familie later die avond was de dag er uiteindelijk eentje om nooit te vergeten en in alle opzichten zeer geslaagd.
Het college is opgenomen met in de zaal aanwezige techniek (Kaltura), wel had ik videosupport nog even nodig om er een mooie eenheid van te kunnen maken met twee vensters, één van mijzelf en de ander van de powerpoint en beide dan mooi naast elkaar.
Tijdens mijn echte pensionering begin november heb ik met tien naaste collega’s nog een afscheidsetentje gehad. Alle deze collega’s ontvingen van mijn nog een beker met daarop een ponskaart waarop een laatste goede wens te lezen was (maar die door die collega’s natuurlijk eerst nog wel moest worden ontcijferd)
En zo werd 2024 mijn laatste jaar aan de RUG en geniet ik nu, soms nog met heimwee naar die RUG-tijd, met veel plezier van mijn pensioen.
Meer over mijn studie en werk aan de RUG:
40 jaar bij de RUG (deel 1: de studie)
Geef een reactie