NIOC tijd

Vanavond neem ik, middels een afscheidsdiner in restaurant Karel V in Utrecht, officieel afscheid van de stichting NIOC, waar ik  sinds 2002 secretaris ben en o.a. medeorganisator van NIOC 2004 in Groningen. Een korte terugblik.

Begin 2002 vroeg collega Gerard Renardel mij of ik de aan hem gerichte uitnodiging voor NIOC zou willen overnemen. Ik stemde toe en kreeg een vip-behandeling op de eerste dag van het NIOC congres in Enschede (er werd speciaal voor mij bijvoorbeeld een parkeerplaats geregeld vlak bij het congresgebeuren en ik mocht gratis aanzitten bij het congresdiner). Resultaat van deze eerste ontmoeting met het toenmalige stichtingsbestuur was dat ik niet veel later bestuurslid was en zelfs werd gebombardeerd tot secretaris als opvolger van de vorige secretaris, Gerrit van der Hoeve.

Vanuit de RUG kreeg ik ondersteuning van Marijke de Wijs. Op naar een NIOC congres in Groningen was de bedoeling. Er volgden vele vergaderingen op neutraal en centraal gelegen terrein, nl. de hogeschool in Zwolle en samen met Jos Tolboom als voorzitter van de programmacommissie, Hans Frederik als nieuwe voorzitter en ook met Trudy Berends (toenmalig directeur informatica-opleiding aan de Hanzeshogeschool) rolde er in 2004 een prima congres uit de hoge hoed. Het congresbureau ESS verzorgde de productie. Zelfs nu hoor ik nog over het uiterst gezellige congresdiner in de A-kerk met die operazangeressen die niet simpelweg ergens op een podium stonden, maar tussen de tafels doorliepen en de congresgangers bij hun zang betrokken.

Ook keynote Hans Appel in de Appel van de Hanze was een hoogtepunt, evenals de eerste dag in het Academiegebouw.

Hans, Jos en ik bedachten daarnaast ook zaken als de nioc’s tussen de nioc’s. Bijeenkomsten tussen de congressen door. Er is er o.a. eentje geweest in Utrecht maar het idee sloeg toch niet zo goed aan.

Na Groningen volgde Amsterdam. En na een gesprek met Hans en Jaap Zwaan in mijn achtertuin onstond het idee dat het bestuur niet langer zelf moest proberen een congres te organiseren maar dat onderwijsinstellingen uit naam van het nioc zo’n congres konden verzorgen. De stichting werd daarmee meer een raad van advies inclusief aangepaste statuten en Hans de directeur die ook de coordinerende rol op zich nam.

Mijn periode als bestuurslid en secretaris begon in Enschede en eindigde daar ook weer tijdens het congres in 2015 waar ook Hans en Henk van Leeuwen en in een later stadium Kees van Loon afscheid namen.

Ik zal de regelmatige bestuursvergaderingen (eerst in Zwolle, later in een eigen kantoor in Utrecht en nog weer later simpelweg bij Hans thuis in Utrecht) gaan missen en hoop dat het nieuwe bestuur nog lang zal doorgaan met de NIOC traditie.