ECC’93 – Groningen, 28 juni – 1 juli 1993

Verslag van het ECC congres in onze eigen stad Groningen. Geen echt reisverslag dus, maar wel aardig om te zien wat er in die tijd op het gebied van discrete event systems en zo werd besproken.

Maandag 28 juni

De introductie en de eerste planaire lezingen vinden plaats in de Martini kerk. Hoewel de praatjes op zich goed zijn (eens een keer geen formulewerk maar meer algemene overzichten en filosofische beschouwingen) leent een kerk qua akoestiek en logistiek zich niet zo voor lezingen van deze omvang: veel mensen in de zijgangen zien niet van de te kleine schermen, de galm maakt verstaan niet voor iedereen mogelijk e.d.

’s Middags is er de eerste van twee parallelle sessies over discrete event systems. Ik ben door Ruth gevraagd om voorzitter te zijn bij deze sessie.

De eerste spreker is de la Puerto, die spreekt over gedistribueerde Petri Netten op een manier gelijkend op gedistribueerde simulatie, gebruik makend van de concervatieve benadering (met deadlock detectie via een globale supervisor en optimalisatie van de simulatiesnelheid). De tweede spreker is Dubois over hybride Petri Netten (d.i. continue netten (continu verloop van de transities als benaderingen van gewone netten, die echter sneller berekend kunnen worden) gecombineerd met stochastische netten). De spreker is erg zenuwachtig en brengt alweer een nieuwe variant op Petri Netten. Het blijft overigens onduidelijk wat nu precies een continu net is. De derde spreker is Boimond die max-algebra introduceert middels Petri Netten en veel axioma’s. Veel formulewerk. De vierde spreker is Xioalan Xie, die echter niet aanwezig is. Ik las een pauze in van een half uur, wat gezien de lange sessies geen overbodige luxe is.

Hennet gaat na de pauze door met queueing network theorie: opnieuw veel formulewerk. De presentatie lijkt op een simpel control problem. Frein spreekt over kanban systemen. Een kanban is een extra token die aan een item zit vastgeplakt en de synchronisatie regelen. Na afloop van een bepaalde bewerking gaan de kanbans terug naar het begin om aan te geven dat een volgend item bewerkt kan worden.

De gehele sessie levert nauwelijks nieuw of interessant materiaal voor mij op. Na afloop van de eerste dag is er een borrel aangeboden door de universiteit. Het is er vooral vol.

Dinsdag 29 juni

’s Ochtends is de tweede sessie over DESs, voorgezeten door Geert-Jan Olsder. Wonham is de eerste spreker en introduceert tijd middels tick-events. Opnieuw veel notatie en weinig inzicht gevende slides. Voor iemand als Wonham een tegenvallend praatje. Het idee van tijd-events alpha[3,5] (waarbij alpha moet optreden tussen de derde en vijfde tik na aankomst in de toestand waarvanuit de zo gelabelde pijl vertrekt) en de introductie van tik-events lijkt mij een tweetal problemen te geven:
(1) exploderende automaten. Er zijn veel meer toestanden nodig zodat de toch al niet zo zuinige automaat-modellering helemaal uit zijn voegen barst;
(2) discrete tijdsovergangen. Er wordt alleen maar met hele kloktikken gewerkt. Lijkt op de fixed-time benadering in simulatie, die nu zo langzamerhand als minder geschikt wordt bevonden.

De automaten kunnen vervolgens worden verkleind door op verschillende abstractieniveaus naar de systemen te kijken. Hoe hoger het abstractieniveau hoe minder toestanden.

Al met al een tegenvallende presentatie.

Teruel is de tweede spreker. Hij behandelt deadlocks in Petri Netten. Weer eens iemand die punaises gebruikt om de werking van zo’n net uit te leggen. Hij heeft overigens nogal wat condities nodig om deadlock te detecteren. De derde spreker Minciardi is nauwelijks verstaanbaar (mompel, mompel). Ik krijg van dit praatje absoluut niets mee. Hans Braker legt nogeens uit van max-algebra is, waarbij het startpunt dit keer een petri net is. Hij geeft tenslotte een extentie van een algoritme.

Kortom zeer gedetailleerd resultaat.

Roekowska bestudeert deadlocks veroorzaakt door bepaalde modelering. De deadlocks kunnen verdwijnen indien alleen netten worden beschouwd die kunnen terugkeren in de beginsituatie. De uiteindelijke oplossing is dan nog NP-compleet en een benadering is uiteindelijk de enige manier om uit de impasse te geraken. De laatste spreker Wang is niet komen opdagen.

Na de lunch besluit ik een middag vrij te nemen.

Woensdag 30 juni

De verjaardag van Lenie. Geen tijd voor een conferentie dus vandaag. Ik mis zo wel het congresdiner in de A-kerk maar hoor later dat dat alleen leuk was vanwege de omgeving. De maaltijd zelf bestond voornamelijk uit in de rij staan voor de volgende gang.

Donderdag 1 juli

Alweer de laatste dag van de conferentie. De semi-plenaire lezing van Backx maakt mij niets wijzer. Backx is een enthousiast verteller maar kan mij helaas niet boeien. Misschien had ik beter naar de andere lezing kunnen gaan.

Aan het eind gaan ook al een aantal mensen weg. De spreker gaat ook een kwartier over zijn tijd heen! Een aantal van zijn conclusies lijken volgens mij open deuren.

’s Middags is er een invited sessie over control van DESs. De voorzitter is Mortazavian, die zo hoor ik, in de clinch heeft gelezen met Ramadge over niet goed citeren van Wonham-Ramadge werk in zijn onderzoek. Hij begint ook met een vriendelijk welkom aan Wonham.

De eerste spreker is de sessie in Heymann (die later zijn interesse betuigd met mijn proefschrift en ik de huidige versie van de lecture notes zal toesturen) de een afwijkende berekening van de supervisor voor een partial obseerved system wil beschrijving. Vanwege de lange inleiding komt hij niet meer toe aan het on-line aspect van zijn supervisor.

Gaubert komt met een combinatie van (max,$+$)-algebra en automata. Er is nog geen control mogelijk. Zijn Engels is echter zeer beroerd (mengeling van Engels en Frans) zodat de juiste waarde van zijn betoog mij ontgaan. Even nalezen dus.

Le Borgne bespreekt polynomiale modellering van DESs. Karin Rudie bespreekt polynomiale rekentijden van allerlei conditiebepalingen. Ik begrijp niet waarom de berekening zo moeilijk moet. Heymann merkt dat later ook op en vraagt waarom bepaling van inclusie van automaten niet simpelweg met intersecties van automaten kan worden uitgerekend. Karin verklaart dan dat zij dat inmiddels als een alternatief bewijs heeft. Waarom dan dat niet verteld vraag ik mij dan stilletjes af.

Tot slot spreekt de voorzitter zelf. Hij begint met een opmerking dat hij niet de enige is die op dit gebied werkzaam (stochastische DESs) is. Verder stelt zijn verhaal eigenlijk ook niet veel voor.

Zo eindigt de ECC93. Gelukkig heb ik ’s avonds nog een etentje met Nikolai, Annemiek en een Francaise naar aanleiding van een afstudeerstage van twee Fransen op onze afdeling.